14.07.2018 - 20:06 - Prosińscy Elżbieta i Janusz
Gramotne, miejscowość rozmyślań, spokoju i ciszy
Radosne głosy dzieci i śpiew ptaków, człowiek słyszy
Pola usiane pachnącym kwieciem i lasy szumiące
Słońce budzące o świcie i zapach z kuchni, dochodzący
Żyć nie umierać, tylko cieszyć chwilą, którą gospodarze umilą
Pan Mirosław, z nami pożartuje, pani Irena zawsze uśmiechnięta
O letnikach i pani Basia pamięta, cała trójka serdeczna
Mówię szczerze, dbali o nas, jak w rodzinnym domu
Ale tego, nie mówcie nikomu, bo obawiam się, że gdy zatęsknię
By wrócić tam, znowu, zabraknie dla mnie miejsca, ale to nic, poczekam
Są też koniki, dwa pieski przyjazne, co chodzą z gośćmi na spacery
Atrakcji jest wiele, i na dni powszednie i niedziele
Wciąż coś się dzieje, ognisko, wspólne wieczorne pogaduchy
I ludzie, tak bardzo odmienieni, piękni, jak zaczarowani
Wszyscy szanują siebie, nikt nikogo nie rani...
Odpoczęłam naprawdę, może znowu wrócę, jeśli mi to dane
Na dni kilka, znowu pozostanę, by ukoić swe serce i nacieszyć oczy
Zobaczyć bociany, poczuć zapach łąki, pójść do lasu na spacer
Do widzenia mówię i z serca dziękuję, bo radość i ukojenie duszy czuję.
Pozdrawiamy i dziękujemy, Elżbieta i Janusz Prosińscy / letnicy z parteru/.
e-mail 
Warszawa